Inmiddels Chiang Mai weer verlaten dus tijd voor een update!

Afgelopen zondag kwamen we heel vroeg aan in ons hostel in Chiang Mai. Zoals eerder al gezegd stond deze dag in de planning van bijkomen en bekijken wat er hier allemaal te doen is. Bijkomen heb ik gedaan in de zin van een uur rug-nek-schouder massage, heerlijk!! Dat is nummer 1 van deze vakantie! Eind van de middag over de Sunday Walking Street gelopen, dit is een markt met echt authentieke spulletjes waar met name locals komen, leuk om even gezien te hebben. Een vreemd ijsje met 2 bolletjes ijs, een bolletje plakkerige rijst en wat pinda's op een hoorntje gegeten en ook nog een leuk jurkje gescoord. Daarna uit eten geweest. We hadden een tip op internet gezien over een tentje met live muziek en uitzicht over de rivier. Mooi plekje! Leuk was het om hier nog een Nederlandse vrouw te spreken die werkt in Myanmar voor Artsen zonder Grenzen. Om de dag af te sluiten nog een Ladyboy Cabaret bezocht, eigenlijk verschrikkelijk maar toch wel weer leuk om daar een biertje te doen! Hilarisch hoe slecht het is maar ach, ook dit hoort bij Thailand.

De dag erna heel vroeg uit de veren, deze ochtend ga ik ziplinen door de jungle. Om 8u werd ik opgehaald en een uur later ging het avontuur beginnen. Ik zat in een groepje met 3 Chinezen en een gezin uit Australië. Ik had het langste parcours gekozen dus was dik 2 uur zoet. Het was super, van boom naar boom zweven met fantastische uitzichten, je kan het slechter treffen. Daarna afgesloten met een heerlijk thaise lunch en weer terug naar het hostel. Daar zat Sanne op mij te wachten om een tempel hoog op een berg te bezoeken, de Doi Suthep. Inmiddels hadden we nog een Duitse kamergenoot erbij die ook meeging. Wij de straat op om vervoer te regelen waarvan ik toch wel na een paar dagen Thailand kan concluderen dat dit niet altijd even makkelijk gaat. Het eens worden over een prijs kan moeizaam gaan, maar goed, dan probeer je het gewoon weer bij de volgende. Er is tenslotte keuze zat. 16km verderop halverwege de berg werden we eruit gezet waarna we nog 306 treden omhoog moesten lopen! Pittig! Eenmaal boven viel het uitzicht behoorlijk tegen, heel Chiang Mai hangt in een wolk van smog (vanwege de boeren die hun land in de fik steken) en verre uitzichten konden we vergeten. We wisten dit natuurlijk al wel maar het was het proberen waard. Boven de tempel bezocht en weer terug naar het hostel.

Ook de dag erna begon vroeg. Vandaag stond een dagje Elephant Nature Park op het programma. In dit park worden voormalige werkolifanten opgevangen die gewond en mishandeld zijn. Er zijn zo’n 70 olifanten aanwezig waarvan het grootste gedeelte een trauma heeft opgelopen uit hun verleden en zouden nooit meer terug de natuur in kunnen. Het park ligt in een vallei dat geschonken is door een Arabische Sjeik aan de oprichtster van de stichting wat bestaat uit flink wat hectare grond met grasland, een rivier en bossen en struiken. Een heel mooie plek waar ze vrij kunnen leven. We krijgen eerst een film te zien hoe olifanten getraind worden om hun werk te doen, bluh, geen fijn gezicht en wordt er verteld hoe ze die olifanten redden en weghalen uit die verschrikkelijke omgeving. Vervolgens gaan we ze eten geven waarna we een rondje door het park doen. Gewoon tussen de olifanten zelf. Hier werd ruim de tijd voor gegeven en we kregen de verschrikkelijke verhalen te horen over het verleden van de olifanten die we tegen kwamen. Ook zagen we hoe ze gewassen werden, een modderbad namen en rondhingen in de rivier. Geweldige dag gehad.

Om 16u kwamen we weer terug in ons hostel waar we die ochtend al hadden uitgecheckt. We wilden naar Pai. Meest boek je een minivan die je er in 3 uur naartoe rijdt. Wij hadden eigenlijk nog niets geregeld en dat bleek ook voor die middag niet meer mogelijk te zijn. Wat we nog konden proberen is bij het busstation iets te regelen waar de laatste minivans rond 17u zouden vertrekken, hmm uitdaging dus (ivm de tijd). Een taxi regelen naar het busstation was ook niet meer mogelijk. Ok. Wij een 2 min koude douche genomen en hop, de straat op om vervoer te regelen. Dit ging soepel en binnen een minuut zaten we in een soort tuktuk. Helaas was het superdruk op straat en we zagen de bui al hangen… dus bedacht dat we een hostel zouden boeken vlakbij het station zodat we de volgende ochtend gelijk weg konden. Eenmaal bij het station aangekomen ging er inderdaad geen minivan meer maar we konden wel met iemand mee waarvan pas later bleek dat hij voor een taxi bedrijfje werkte. In mijn eentje zou ik nooit ingestapt zijn want het ging allemaal wat vreemd, maar eigenlijk was het een veel betere optie dan de minivan.

De weg naar Pai bestaat uit meer dan 750 haarspeldbochten dwars door de bergen/jungle. Echt, wauw wauw wauw wauw wauw wauw wauw! Had ik al gezegd wauw? Wauw!!! Genieten was het! Helaas zijn alle pogingen om hier een mooie foto van te maken mislukt maar het was wel een hele belevenis.

Aangekomen in Pai moesten we op zoek naar een hostel (hadden we ook nog niet geregeld). Ook dit ging verrassend soepel. Op straat kwamen we een paar meiden tegen die Sanne had ontmoet in Bangkok en zij verbleven ergens wat erg beviel. Wij daar naartoe gelopen en een kamer (of eigenlijk meer een rieten hutje) geboekt voor ons samen, even wat meer luxe dan een hostel waar je slaapt op een slaapzaal… ons vorige hostel viel namelijk wat tegen. Het ziet er vooralsnog heel mooi uit al loopt er al wel een kakkerlak onder een op zijn kop staande prullenbak rond, brrr. Maar ja, ook kakkerlakken horen bij Thailand...